Although I am Greek, I have spent thousands of hours (yes, really) during these last years writing about the mandolin but without focusing on Greece. I did that on purpose to point the multi-cultural history and nature of the mandolin.

But now, it is time to present the Greek Mandolin Tradition, as I really believe it deserves it.

The best way to start is with this beautiful song, named Agrambeli. This is song that I really love, due to its beautiful lyrics and the great melody and harmony . You can read the lyrics (in Greek), a beautiful poem by Aristotelis Valaoritis (1824-1879) below.

I am playing the octave mandolin at this recording that took place in 1986, yes almost 30 years ago. More about these adventures will follow. Enjoy!

Η ΑΓΡΑΜΠΕΛΗ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ
ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ Η ΜΑΝΤΟΛΙΝΑΤΑ & ΧΟΡΩΔΙΑ  ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΑΛΕΠΩΡΟΥ

Λέγ΄ η αγράμπελη η μυριανθισμένη,
στον άγριο πλάτανο που τη θωρεί.
και με τον ίσκιο του συχνοδιαβαίνει
πάντοτε πάνω της, βράδυ κι΄αυγή:

“Δέντρο περήφανο μες στον αέρα,
τα φύλλα, οι κλώνοι σου, θρασομανούν,
βρίσκεις στενόχωρη, τώρα τη σφαίρα,
τ΄άστρα, τα σύγνεφα , δε σε χωρούν.

“Τρέχει απ΄τη ρίζα σου νεράκι κρύο,
βυζαίνεις άκοπα την καταχνιά,
κι΄εμένα ζήλεψες, συ το θηρίο,
γιατί με πότιζε , λίγη δροσιά.

Ξανθή μ΄αγράμπελη, τι με φοβάσαι,
θέλεις να σέρνεσαι, παντ΄ορφανή,
μονάχη σου έρημη, τη νύχτα νά `σαι.
Νά `χεις για κλίνη σου, λιθάρια γη.

Στυλώσου επάνω μου, στην αγκαλιά μου,
γένου βασίλισσα κι εγώ θρονί.
Κι΄ένωσε τ΄άνθη σου, με τα δικά μου,
καθ΄άλλο λούλουδο, να σε φθονεί.
να σε φθονεί, να σε φθονεί.